Την νύχτα

Πτυσσόμενη επιθυμία, κρυμμένη μένεις τη μέρα

τα βράδια ελευθερώνεσαι, τα ρουζ βγάζεις

και βάφεσαι πρόστυχα.

Δύο γουλιές σκέτο καφέ Ελληνικό πίνεις,

το ρολόι κοιτάς, τα κλειδιά σφίγγεις

έξω μόνη βγαίνεις.

Εκεί ο εγωισμός σου φουσκώνει,

μικροοργανισμός που αναπτύσσεται,

άδικες πράξεις βλέπεις, το βλέμμα γυρνάς

Στατιστικό φαινόμενο θεωρείς την αδικία.

Καθημερινά αποδεσμεύεσαι,

διαφορετική μορφή διάβρωσης παρουσιάζεις

και οι βασικοί άξονες σε περιστρέφουν γρήγορα.

Η κεντρομόλος δύναμη σε αρρωσταίνει

ανακυκλώνει τον θυμό,

μειώνει την επιθυμία μα αυξάνει την συχνότητα.

Του Δημήτρη Ζήνα (Blog)