Τρίτη, Μαρτίου 12, 2013

Αργοπεθαίνει το δείλι


Κάθεται μόνη στο μπαλκόνι το δείλι
βλέπει την θάλασσα να ξεμακραίνει
δεν έχει κάποιον γράμμα να στείλει
το κύμα, δάκρυ της, δεν το χορταίνει

κάποτε-κάποτε λουλούδια κόβει,
θέλει γεμάτα τ’ ανθοδοχεία
στο γκρίζο εκείνη, κείνα στην νιότη
των αρωμάτων, στ’ ανθοπωλεία!

Το δείλι χάνεται μες στην προβιά του
και κείνη το χέρι στο μάγουλο βάζει,
στο πεζοδρόμιο είναι, όχι σιμά του,
στο χρώμα εκείνο που την τρομάζει.

Κοιτάζει-κοιτάζει μυστικά μες στα μάτια,
τα δικά της τα μάτια, νεκρικά στην πορεία,
να βουτήξει το θέλει, στης θαλάσσης τα βράχια,
μα θα πούνε στο τέλος: μη δεν είναι δειλία;

© Δημήτριος Γκόγκας

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Είμαι άνθρωπος


Στέκομαι βουβή και ακίνητη
μπροστά στη δύναμη μου.

Φοβάμαι όταν ξέρω τι μπορώ να κάνω,
φοβάμαι όταν ξέρω τι μεγάλη δύναμη
κρύβω βαθιά μέσα μου.
Τρέμω στην ιδέα πως
είμαι ανίκητη, γιατί:
Είμαι άνθρωπος.

© Άννα Κ. Γεωργάκη -1992-

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της Άννας Κ. Γεωργάκη, pick-a-poem.gr

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Κυριακή, Μαρτίου 10, 2013

Πρόσκληση από το ΚΕΛΑΙΝΩ

Κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση

Το Σάββατο 23 Μαρτίου, οι φίλες και οι φίλοι αναγνώστες μας, είστε καλεσμένοι στην αίθουσα εκδηλώσεων του Συλλόγου Ελλήνων Λογοτεχνών στο Περιστέρι για να γιορτάσουμε όλοι μαζί την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και, αν το θελήσετε, να απαγγείλετε κι εσείς τους στίχους σας.

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Απ’ τη σιγαλιά


Απ’ τη σιγαλιά
της νύχτας μυρωμένη
η νέα μέρα,

τον αέρα σχίζει
μ’ ένα καράβι φιλιά
να το αγκυροβολήσει
στην απαλότητα
των χειλιών σου

κι ένα μπουκέτο ακτίνες
για να κουρνιάσουν
στη θαλασσινή ίριδα
των ματιών σου.

Όσο για τα μάγουλά σου,
της παρήγγειλα
να κρατήσει λίγη δροσιά
από τον κήπο της

για να τα νιώθω πάνω στα δικά μου
κάθε φορά
που με δροσίζει η αυγή.

Είναι το δώρο σου
για το πρωινό σου ξύπνημα.
Δεν ήξερα τι άλλο να σου στείλω.

Βασίλης Κομπορόζος

Αγοράστε έργα του Βασίλη Κομπορόζου από το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο Protoporia.gr

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Κυριακή, Μαρτίου 03, 2013

Εμείς και εγώ μισήσαμε...


Εμείς και εγώ μισήσαμε
θωρώντας τους άλλους να ψηλώνουν
Ένα, έναν τους πόντους
μετρήσαμε και τις θηλιές
γύρω από τον λαιμό.

Μην απορείτε λοιπόν που φοράμε μαύρα
ο ουρανός δεν γέννησε εμάς
εμεις και εγώ τον αναθρέψαμε
τι όμορφος να είναι μαύρος!

Μισήσαμε την αγάπη μας
και το μίσος μας μισήσαμε
ένα βήμα πριν την αγάπη
και πάντα το μίσος αγάπη.

Μακριά στο αίμα μας
βαθειά στην ψυχή μας
η πληγή μας ακόμα τρέχει μίσος
εμείς και εγώ αγαπήσαμε την πληγή
μα πως να κλείσεις μια πληγή
χωρίς αγάπη;

© Δημήτριος Γκόγκας

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου