Παρασκευή, Απριλίου 19, 2013

Μια καρδιά το Σεπτέμβρη


Μελοποιημένη ποίηση του Στέφανου Α. Αγάθου. Συνθέτης και ερμηνευτής: Χρήστος Χ. Θεοφιλάτος.

Από τον δίσκο: ΤΕΤ-Α-ΤΕΤ, παραγωγή: ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ.

Τα λίγα τελευταία κομμάτια του δίσκου (CD) διατίθενται κατόπιν παραγγελίας. Επικοινωνήστε με το ιστολόγιό μας για πληροφορίες. Τηρείται σειρά προτεραιότητας.

Ο δίσκος πρόκειται να ξανακυκλοφορήσει σύντομα.

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Πέμπτη, Απριλίου 11, 2013

Θάνατος είναι ότι δεν έδωσες ενώ μπορούσες (απόσπασμα)


α.

Το δέρμα των βουνών
είναι το πράσινο
το δικό μου
είναι το φίδι

β.

Βραδιάζει
ξημερώνει
το τριαντάφυλλο ανθίζει
όχι και η ψυχή μου

γ.

Το κλάμα του ανθρώπου
χωρίς γιατί
είναι παράδεισος
Αν απαντήσεις
συναντάς φωτιά

δ.

Όταν μιλάς μονάχος
είσαι σπασμένο γυαλί
χάνεις την αλήθεια
πίσω απ ΄τα ραγίσματα

...........

η.

Φορτώθηκαν τα γέλια
με τόσα περιττά
που βούλιαξαν
στην θλίψη

θ.

Πόσο πονούν
οι άνθρωποι για
να πάρει ο πόνος
το όνομά τους;

.............

κ.

κι αναρωτιόμαστε
τι είναι παράπλευρες
απώλειες
Να κλαίς εσύ
να γελώ εγώ

φ.

το πρωί που ξυπνάς
ένα ποτήρι γάλα
ψωμί και λίγο βούτυρο.
Η αγάπη μου πάνω στο τραπέζι.

© Δημήτριος Γκόγκας

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Κυριακή, Απριλίου 07, 2013

Η επιστολή-αντίσταση του μαθητή Λυκείου, Αλέξανδρου Κοκολάκη, στον Γιάννη Στουρνάρα


Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης

«Είναι κι αυτή μια στάσις. Νιώθεται». (Κ. Π. Καβάφης, από το ποίημά του, «Στα 200 π.Χ.»).

«Κύριε Υπουργέ Οικονομικών, ονομάζομαι Αλέξανδρος και είμαι μαθητής της Γ΄ Λυκείου», ξεκινά την επιστολή του προς τον Γιάννη Στουρνάρα ο 17χρονος Αλέξανδρος Κοκολάκης από τα Χανιά της Κρήτης. Για να εξηγήσει στη συνέχεια πως υπάρχει ασυνέπεια των θεωριών που διδάσκεται τη φετινή χρονιά στο σχολικό εγχειρίδιο “Αρχές Οικονομικής Θεωρίας”, προς την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική του Υπουργείου.

Πιο συγκεκριμένα, μιλά για τη εξελικτική διαδικασία (=μηχανισμό) της ύφεσης, όπως περιγράφεται στο βιβλίο του Ο.Ε.Δ.Β. και ουδόλως συνάδει με την τρέχουσα πρακτική, ήτοι σε καιρό ύφεσης να εμφανίζονται πλεονάσματα (!) στον κρατικό προϋπολογισμό. Στην ουσία, στηλιτεύει ευφυέστατα ο έφηβος αυτός την πτωχοποίηση του ελληνικού λαού, διότι με τέτοιες πολιτικές ευημερούν οι αριθμοί αλλά εξαθλιώνονται οι πολίτες.

Όλοι οι Έλληνες απανταχού της επικράτειας, μα και στον κόσμο ολόκληρο, καταλαβαίνουμε πως, πολύ ελάχιστα τον λαμπρό τούτον μαθητή απασχολεί η εν λόγω αντίφαση μεταξύ πράξης και θεωρίας, δεδομένου ότι άπαντες έχουμε αισθανθεί βαθιά στην τσέπη μας το αδηφάγο και άδικο χέρι της Εφορίας. Ένα χέρι μακρύ που υφαρπάζει τον πλούτο της χώρας μας και τον σκορπίζει απλόχερα στα «άπλυτα» πόδια των δανειστών μας.

Και τι είδαμε στα κανάλια; Αντί να προβάλλεται η είδηση υπό τον δέοντα φωτισμό, αντί να σχολιάζεται κατά το μέγεθος της νοούμενης αντίστασής της, αντί να απηχείται τέλος πάντων το πάνδημο λαϊκό αίσθημα, τα κανάλια και καναλάκια είχαν στο πάνελ τους από έναν καθηγητή Μ.Ε. – ορισμένοι προέρχονταν από τα μεγάλα φροντιστήρια του κέντρου – για να συμβουλέψουν τον μαθητή τι και πώς να γράψει στις Πανελλήνιες!

Η υποκρισία (λέγε με: παραπληροφόρηση) στον μέγιστο βαθμό!

«Το βασίλειό μου για ένα άλογο» θρηνούσε ο βασιλιάς Ριχάρδος, στο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Ριχάρδος ο 3ος» και σ’ ένα Λούκυ Λουκ – λατρεμένο κόμικ μικρών και μεγάλων – ένας περιοδεύων θίασος ανέβασε το θεατρικό αυτό. Όταν λοιπόν, ο πρωταγωνιστής έφτασε να ξεστομίσει τη συγκεκριμένη φράση, από κάτω οι θαμώνες, άξεστοι πιονέροι της Άγριας Δύσης, σκοτώθηκαν ποιος θα τού πρωτοφέρει ένα αληθινό άλογο!...

Για τέτοια γέλια μιλάμε. Για τέτοιες τραγελαφικές καταστάσεις. «Πείτε μας, κύριε καθηγητά», ρώτησε προχτές το μεσημέρι ο Γιάννης Παπαδόπουλος στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Real Fm, «τι πρέπει να γράψει αυτός ο μαθητής στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, έτσι και τού πέσει το συγκεκριμένο θέμα»; Για να λάβει επιστημονικές και εμβριθείς αναλύσεις από την άλλη μεριά της γραμμής. Αλλά δεν πειράζει· έχουν γνώση οι φύλακες…

Δηλαδή, όλοι μας!

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Σάββατο, Απριλίου 06, 2013

ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ!


Πανάρχαια προσευχή υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του. Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων...

Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης.

Σύμφωνα με αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα Ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα F ) ακούγονται και γράφονται ως εξής:

ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ - ΗΤΑ - ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ - ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ - ΨΙ - ΩΜΕΓΑ.

Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης, έχουμε τα ακόλουθα:
“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!”

Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του Φωτός:

“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.
ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,
Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ
ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,
Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ
ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,
ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,
Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)”.

Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων.

Αμέσως πιο κάτω αποκαλύπτουμε την σημασία των λέξεων της προσευχής αυτής:

Αλ = Ο νοητός ήλιος.
Φά-ος = το φώς.
Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι).
Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις τήν.
Γα = Γή (δωρικός τύπος).
Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.
Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.
Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.
Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.
Στη = προστ. ρήμ. ίστημι.
Ίγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.
Ζη = προστ. ρημ. ζώ.
Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι.
Θη = προστ. ρημ. θέτω.
Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. Ι = εγώ).
Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά).
Δα = άλλος τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)
Νύξ = (ουσ.) νύχτα.
Ο = (αναφ.) το οποίο, που.
Φύ(οι) = ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).

Απόδοση:

Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!
Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται
(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)
για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν
και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,
και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)
το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,
και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,
το σημαντικότερο όλων!

Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο, έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη και αν ίστανται... Διότι πάνω απ΄ όλα είναι μια μυστηριακή κρούση στον ιερό σπόρο της Ελληνικής ψυχής τους...

Πηγή: fimotro.blogspot.com

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου