Τρίτη, Φεβρουαρίου 26, 2013

Μελοποιημένος Παλαμάς με αφορμή τα 70 χρόνια από τον θάνατό του

Στις 27 Φεβρουαρίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών


Με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από το θάνατο του μεγάλου Έλληνα ποιητή Κωστή Παλαμά και με άξονα δημιουργίας το έργο του, ο δημιουργός Αλέξανδρος Χάχαλης, παρουσιάζει στις 27 Φεβρουαρίου, στη μεγάλη αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, το νέο συμφωνικό έργο του, το Ορατόριο «Πεμπτουσία, Κύκλος Α΄, Κωστής Παλαμάς».

Πρόκειται για μελοποιημένα ποιήματα του μεγάλου ποιητή, ολόκληρος ο 6ος λόγος από τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου», καθώς και το ποίημα του 'Αγγελου Σικελιανού «Παλαμάς», τα οποία συνθέτουν τη νέα δημιουργία του Αλέξανδρου Χάχαλη, που καθίσταται άκρως επίκαιρη - λόγω συγκυρίας - για τον ελληνισμό και τον άνθρωπο.

«Αυτή την εποχή του βαθέως σκότους που ζούμε, είναι μεγάλη ευκαιρία να αναγεννηθούν ήρωες και ηρωίδες. Δεν πρέπει να φοβόμαστε, αλλά να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, να ανασκάψουμε το ένδοξο παρελθόν και τους γίγαντες του πνεύματος, που έχουν γεννηθεί σε αυτόν το τόπο και να αφήσουμε το φως του ηλίου, του πνεύματος να μπει στις ζωές μας», είπε χαρακτηριστικά σε συνέντευξη που έδωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο δημιουργός Αλέξανδρος Χάχαλης.

Ο Αλέξανδρος Χάχαλης, γεννήθηκε στην Πάτρα, σπούδασε, έδρασε και διακρίθηκε επί 21 χρόνια στη Νέα Υόρκη, στο χώρο του θεάτρου και της μουσικής, ενώ το έργο του προβάλλεται στην Ευρώπη και στην Ελλάδα ποικιλοτρόπως και με ενθουσιώδη ανταπόκριση από το κοινό.

Το έργο θα παρουσιαστεί σε «παγκόσμια πρώτη» από σημαντικούς εκτελεστές, καθώς μαζί με τον Αλέξανδρο Χάχαλη, θα βρίσκεται η διακεκριμένη ελληνίδα υψίφωνος Τζένη Δριβάλα, η ηθοποιός Θάλεια Προκοπίου, η παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου, αλλά και ο Χρήστος Παπαδόπουλος, από «Τα παιδιά από την Πάτρα».

Η παρουσίαση του έργου θα επαναληφθεί σε μία εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Τελετών & Εκδηλώσεων του Φ.Σ. Παρνασσός (Πλατεία Αγ. Γεωργίου Καρύτση 8) την Παρασκευή 1 Μαρτίου, στις 20:30, με τιμές εισιτηρίων 5, 10 και 12 ευρώ.

Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Ιδρύματος Παλαμά και έχει την στήριξη του Τρίτου προγράμματος της ΕΡΤ.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 07, 2013

Η άρπα


Κι αν ηχούν αυτής της άρπας οι χορδές,
η λαλιά της δεν ακούγεται καθόλου.
Και τα δάχτυλα της κορασίδας – δες! –
σιγαλά φτερούν στο φως τ’ ουράνιου θόλου.

Σαν νευρώνες λαστιχένιοι που πονούν,
πάλλουνε στου παλκοσένικου τα φώτα.
Να σού σφίγγουν τα μηνίγγια και τον νουν,
δίχως ούτε μια να λευτερώνουν νότα.

Μα, παρόλα αυτά, συ ακούς τη μουσική,
στο μεταίχμιο τ’ ονείρου και της ζήσης.
Ένας έρωτας ’κεί μέσα κατοικεί,
που δεν είχες την καρδιά να τον ζητήσεις.

Κάποιοι νιώθουνε στα σωθικά θυμό,
εταξίδεψαν, αλλ’ ήχο δεν ακούσαν.
Είναι τόσοι, να ξεχνάς τον αριθμό
κι άλλοι τόσοι πριν τον ερχομό σου που ’σαν.

Νύχτα-μέρα, μέρα-νύχτα αρμονικά,
πάντα η ίδια παίζει, αιώνια μελωδία.
Λες κι η αρπίστρια την φθορά κατανικά,
λες και μι’ άλλη κι όχι αυτή ήταν στην κηδεία.

© Παναγιώτης Τουμάσης

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Είναι κάτι νύχτες


Είναι κάτι νύχτες που στήνουν γέφυρες
και κρεμάνε τις σκέψεις στο στήθος.
Αρμενίζουνε.
Στριφογυρνούν ως έρμαια στα φαράγγια
και στις θολές γωνιές των κρεβατιών
ο ιδρώτας και η μυρωδιά
από την πανσέληνο.
Ο πίρος θα λασκάρει, θα χυθούν το μελάνι και ο έρεβος
να γεμίσουν τις τσακισμένες γούβες στο στρώμα.
Και συ θα μιλάς, θα μιλάς συνέχεια,
σαν δασκάλα Θεά
σαν Θεά μου!
Να κλείνω τα μάτια και ν’ ανοίγω τις παλάμες
να μην δεχτώ το λόγο σου, μα μόνο την απαλή επιταγή
της ανάσας σου.
Να λουστώ και να γίνω μπλε από το χρώμα του πρωινού.
Να ξεπλύνω το μελάνι και το βαθύ.
Να διαλύσω την χώρα που σχηματίστηκε από τις κινήσεις των ποδιών σου,
να γίνω μετανάστης της.
Είναι κάτι νύχτες που δεν ονειρεύομαι μα αγγίζω.
Δεν λέω ποτέ καλή νύχτα, γιατί ξαγρυπνώ μαζί της.
Εσύ αποκαμωμένη, απ΄ της πορείας του έρωτα
και τις τύψεις του πάγου,
αργείς να καταλάβεις.
Ανοίγεις σαν δασκάλα Θεά, σαν Θεά μου
και μιλάς.
Θα μιλάς.
Αλλάζουν οι χρόνοι στα λόγια σου, αλλάζουν κι οι χρόνοι στο κορμί σου.
Και μιλάς.
Θα μιλάς, χάνοντας τις ηλικίες,
ανάμεσα στο μελάνι και τον έρεβο, ανάμεσα στην σελήνη
και το πλατάγιασμα του ήλιου,
μέσα στις μπουκωμένες γούβες αλατιού.
Αυτές τις νύχτες αγγίζω και τρέμω.

© Δημήτριος Γκόγκας

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου