Το άρθρο της Κυριακής - Πειραιάς

Γράφει ο Χρήστος Χ. Θεοφιλάτος

Βαρύς κι αναχωρητικός ο εθνικός λιμένας με τις υπερμεγέθεις του Εταιρίες Ναυτιλίας. Ένας τόπος king size, για θωρηκτά μονάχα κατασκευασμένος. Ο μεσημεριανός ήλιος στις πλατφόρμες επιβίβασης δεν αφήνει τίποτα άκαυτο στο απόγειό του. Πιο κει, «κλειστόν» το κάποτε στις δόξες του Καφέ με τα παιγνίδια. Τα στέκια που ήξερες της άγριας εφηβείας παρατημένα τώρα, τα ’χουν για αποθήκες κι άγνωστα μείνανε τα ωραία χρονικά τους.

Στις αποβάθρες, τα πλοία που ’ρχονται με τους Μινωικούς τους ρόγχους, αδειάζουν απ’ το στόμα τους βαρέα οχήματα, επιβατικά και μηχανές. Ένας ολόκληρος στρατός που ξεμπουκάρει ενάντια στη σωτηρία σου. Καμιά μοναχική ψυχή δε θα ’πρεπε να στέκεται χωρίς κάποιον να την περιμένει σ’ αυτό το άκαρδο υποδοχείο. Ο λαϊκός χαρακτήρας της πειραϊκής πρόσοψης μπερδεύεται αξεδιάλυτα με τη θορυβώδικη κίνηση των εμπόρων. Μικρά Γραφεία Ταξιδίων πλάι σε σκιερούς καφενέδες της παλιάς Ελλάδος και Πρακτορεία Αθλητικών Αποτελεσμάτων, σου δείχνουν πως ο κόσμος είναι για όσους πήραν τη ρουτίνα τους στα σοβαρά.

Σειρά τα ψηλοτάβανα καταστήματα με τις σκονισμένες πολυεθνικές τους ονομασίες, επιβεβαιώνουν το πόσο έξω έμεινες απ’ όλα, τελικά. Ο θολωτός σταθμός του τρένου, με το ρολόι, στέκει σαν ο ναός μιας μεγάλης ταξιδιωτικής θεότητας: Της Αγίας Ναυτιλίας.
.

ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ. Θέα προορισμένη να την αφήνεις πίσω σου. Όσοι επιβιβάζονται στα πλοία της γραμμής, κοιτούν απ’ το κατάστρωμα να δουν αν ξεμάκρυναν αρκετά απ’ αυτή την ακτίνα της λύπης. Για μένα που δεν έφυγα και φέτος για κάποιο προορισμό, ο Πειραιάς βάζει μπροστά. Βογκάει βαρύτονος απ’ τα φουγάρα· κάνει μανούβρες για να ’βγει στ’ ανοιχτά. Ο ίδιος ο Πειραιάς, μετακινείται…

.

(Το άρθρο θα δημοσιευτεί και στο περιοδικό Move It). V.M.!