Η Γαρδένια

Κάτω στου κήπου την αυλή,
σε μια γαλάζια γλάστρα,
ένα δεντρί μελαγχολεί
θωρώντας πάνω τ’ άστρα.

Περήφανο κι ευαίσθητο
σηκώνει το σταυρό του,
και φθίνει γιατί πρόδωσαν
τ’ αγρίμια τ’ όνειρό του.

Πες μου, μικρούλα μου αδελφή,
τι τάχα σε πειράζει;
και ποια κακία φόρτωσε
τους κλώνους σου μαράζι;

Καμαρωτή γαρδένια μου,
πού πήγ’ εκείνη η λάμψη;
Ποιος ασυλλόγιστος βοριάς
σου ’χει τα φύλλα κάψει;

Της Νίκης Μιχαήλ Κατσικάδη (Προφίλ)