Τρίτη, Μαΐου 26, 2009

Το νεύμα


Μία διαταγή, μία βρισιά, μία κουβέντα
το άδικο που καλά κρατεί,
μας ενώνει ένας κόμπος στο λαιμό,
μας ενώνει ένα ξεροκατάπημα.

Ένα χαμόγελο χρωστάμε στα παιδιά μας
και αυτό δεν μπορεί κάποιος με δόσεις να δώσει

Μια πενιά από κιθάρα ξεκούρτιστη
βασανίζει το μυαλό μου

Σέρνω μαζί μου τόσες σκέψεις
υπέρβαρο μυαλό μου, θέλεις δίαιτα

Μία γκριμάτσα η απάντηση στην φρίκη
σαν αυτή που κάνεις σαν το life style σε αγγίξει

Νιώθεις ότι χάνεις αυτά που κέρδισες σε μια ζωή,
τώρα χάνονται
πού καιρός για χαμόγελα

Ένα νεύμα αφημένο στις γραμμές του τραίνου
δίπλα από ένα ποτήρι ρετσίνα πλαστικό
ένα νεύμα

Του Δημήτρη Ζήνα (Blog)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ένα χαμόγελο χρωστάμε στα παιδιά μας...
Ένα νεύμα αφημένο στις γραμμές του τραίνου...
μας ενώνει ένα ξεροκατάπημα!

Δυνατό!