Η αγάπη μου

Εμένα η αγάπη μου
δεν μου μιλάει ποτέ,
τραγούδια δε μου τραγουδά,
ούτε ποτές μού κλαίει,
απλώνεται στο ρούχο μου,
στο σώμα μου επάνω,
στιλέτο που χαράζει αριά
τα φύλλα της καρδιάς μου.
Εμένα η αγάπη μου
δε μου γελάει ποτέ,
σαν τη ζαλάδα είναι θαμπή,
σαν το λουλούδι της νύχτας,
μεθύσι 'ναι η αύρα της,΄
άγγιχτη η σκιά της,
κι αναλιγκάει μου η καρδιά,
που αλάργα το φιλί της.
Εμένα η αγάπη μου
μου λείπει, οπού 'μαι εδώ,
σαν γλαροπούλι προσπερνά,
που την αποζητάω,
ωσάν φεγγάρι αλήτικο
αφήνει τα φιλιά,
όμως στο σύννεφο κι εγώ
άδικα καρτεράω.
Εμένα η αγάπη μου...

Του Αντώνη Σαμιωτάκη

(Από το βιβλίο του, "Ηδύ του έρωτος" - Εκδόσεις Δωδώνη). V.M.!