Σε τεχνοκράτη συνθέτη

Γράφει ο Χρήστος Χ. Θεοφιλάτος

Σού λείπει η στοιχειώδης πυγμή στην Τέχνη σου. Δεν ξέρω τι θα κάνεις για να το επιτύχεις αυτό· δείρε τη γυναίκα σου, απάντησε σε μια προσβολή όταν δε σε «παίρνει» και ολοκλήρωσε τον καυγά ή κέρδισέ τον χωρίς να χρειαστεί να εμπλακείς περισσότερο. Σου λείπει η στοιχειώδης πυγμή· και η μουσική, όπως η κάθε τέχνη, περιφρονεί τους υποχωρητικούς. Δεν μπορώ να διανοηθώ, για παράδειγμα, τον Purcell να μην επιχειρεί να κάνει αυτό που θέλει χωρίς να λογαριάζει το ηθικό για την εποχή του κόστος. Να μη μεριάζει για να διαβούν τα πάθη του.

Φρόντισε ώστε το έργο σου να μη νοιάζεται πώς θα μας φανεί, αλλά μην αυθαδιάζει κιόλας χωρίς πρώτα να μας έχει πείσει για την αρτιότητά του. Υποκλίσου στον ανάξιο που σου κάνει την τιμή να το ερμηνεύσει, αλλά ξέρε στο βάθος πως η θέση του, ίσως ήταν πάνω από έναν πάγκο με ζαρζαβατικά και όχι στην κατάφωτη σκηνή που τώρα μοιράζεστε. Η άνοδός σου να ’ρχεται απ’ τα μέσα, αλλιώς θα μοιάζει με εξωτερική ετοιμόρροπη σκάλα στα πλαϊνά ενός μπορντέλου, ανάξια ακόμα και να σε φυγαδέψει, στον κίνδυνο. Κάνε, τέλος πάντων, κάτι για το οποίο ν’ αξίζει να μετανιώσεις. Η έλλειψη αναγνώρισης, από μόνη της, δεν αποτελεί ικανό σταυρό.