Περαστική από μία βιτρίνα,
βιαστικά, τη φιγούρα σου κοιτάς
έτσι νέα και όμορφη μένεις.
Μόνο σε ταραγμένα βρώμικα νερά, να μην σταθείς
εκεί, η τελειότητα ζαρώνει, κάνει ρυτίδες.
Δεν αξίζει η μορφή σου κύματα,
με θαυμασμό χαμογελάς και συνεχίζεις.
Ο τυχερός που δυό στενά πιο κάτω, περιμένει
ήδη σε ονειρεύτηκε, γλυκιά και αυτό αρκεί.
Του Δημήτρη Ζήνα (Blog)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου