"Η παράστασις η πρώτη"

«Απόψε είν’ η παράστασις, η πρώτη!

Μη λείψετε απ’ την κεντρική πλατεία!...

Τον Καραγκιόζη ντύσανε στρατιώτη

κι έχει πολλά-πολλά να κάνει αστεία»!...

Αργά η πομπή διασχίζει το Μαρούσι.

Κόσμος πολύς τον ραίνει με λουλούδια.

Εδώ στη γη, ποιος πια θα τον ακούσει;

Όμως, χαρά πολλή έχουν τ’ αγγελούδια…

Ήρθανε δυο, λευκά χρυσοντυμένα.

Με τα φτερά τους να τον αγκαλιάσουν.

Ψηλά για να τον πάρουνε στα ξένα.

Άλλα παιδιά να κάνει να γελάσουν…

Χαρά πολλή! Καμπάνες που χτυπάνε!

Μουσαφιραίοι φτάνουνε στο σπίτι!

«Βρε, κολλητήρι! Σύρε δες ποιος να ’ναι·

ο Μορφονιός με τη μεγάλη μύτη»;

«Ο Μορφονιός δεν είναι, πατελάκο»!

«Μήν’ ο σιόρ Νιόνιος; Μήν’ ο Χατζηαβάτης»;

«Ούτε κι αυτοί! Κάποιο έχει η φάβα λάκκο»!

«Σώπα, μωρέ! Θα ’ναι κάποιος διαβάτης»!

Ο Καραγκιόζης άνοιξε με βιάση

και τού ’πανε, να τρέξει στο Σαράι…

Δε βρήκε χρόνο να χαμογελάσει

κι έφυγε με τα ρούχα που φοράει…

«Απόψε είν’ η παράστασις, η πρώτη!

Μη λείψετε απ’ την κεντρική πλατεία!...

Τον Καραγκιόζη ντύσανε στρατιώτη

κι έχει πολλά-πολλά να κάνει αστεία»!...

Του Παναγιώτη Θ. Τουμάση (Προφίλ)