Σάββατο, Μαΐου 30, 2009

Versus Monkey


Όλοι λένε ναι το βράδυ, όχι το πρωί.
Όλοι κλαίνε…
Πάντα όμως βράδυ!

Την νύχτα, η αμαρτία γλιστράει σαν αλιγάτορας
αθόρυβα, πλήρως ενσωματωμένη στο περιβάλλον.

Παρατηρητήριο ψυχής, ανάγκη σε έχουμε,
κάθε φορά που θα χρειάζεται
το γιγάντιο χέρι σου θα απλώνεται,
θα μας τραβά μία φάπα, τόσο δυνατή…
που θα διακτινιζόμαστε σε άλλον πλανήτη.

Εκεί, πειραματόζωα γενετικής μετάλλαξης,
επιστημονικά αντικείμενα ψυχικής ανάπλασης,
θα μας διορθώνεις.

Αναρρωμένοι, θα ταξιδεύουμε πίσω,
απαλλαγμένοι από προγραμματιστικές ανωμαλίες,
αναβαθμισμένοι με την νέα έκδοση των windows.

Όλοι πλέον, παρέα θα μας κάνουν, άφοβα.

Η περιπέτεια θα έχει αποκτήσει άλλη έννοια για μας.
Ποιήματα δεν θα ξαναγράψουμε ποτέ!
Νέος κόσμος, φίλοι μου! Νέος κόσμος.
.

Του Δημήτρη Ζήνα (Blog)

4 σχόλια:

P. T. είπε...

Είπα να μη σχολιάσω, αλλά θα σχολιάσω. Λοιπόν, Δημήτρη, δε χορταίνω να το διαβάζω αυτό το ποίημα. Πέρα απ' την πλάκα είναι μεγάλο! Μού αρέσει όσο δε φαντάζεσαι. Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

# είπε...

Είναι αφιερωμένο στο versemonkey...
με βαθύτερο νόημα... όπως πάντα!
(versus-monkey ονόμασα τον πλανήτη στο διάστημα...που αναφέρει το ποιήμα).
ΔΖ

Ανώνυμος είπε...

Απ' τα καλύτερα ποιήματα που έχω διαβάσει. Θοδωρής Αξελός pappousgiotis@mail.com

Ανώνυμος είπε...

Ωραίος ο αντεστραμμένος κόσμος σου Δημήτρη Ζήνα, το άρτιο τελευταίο τετραστιχο τεινει να γίνει θεσμός στα ποιήμματα σου.

Χ.Χ Θεοφιλάτος.