Παρασκευή, Μαΐου 22, 2009

Οι καιροί, μελλοθάνατε


Οι καιροί, μελλοθάνατε,
ου μενετοί!
Της πυργωμένης πόλεως η πύλη,
ηνέωκται!
Του πολιτισμού το σαθρόν οικοδόμημα,
κατακρημνίζεται!
Εν τη μέση οδώ,
μητέρες οδοιπορούσαι,
του γυμνού εκχέουσιν στήθους των,
το πικρόν γάλα!
Ίππος πυρρός,
μεταλλικάς τανύων πτέρυγας,
την δευτέραν Σφραγίδα,
αποκαλύπτει!
Οράς τας ορδάς των φευγόντων;
Τα πνιγηρά καταφύγια;
Τους γέροντας και τα παιδία;
Η Ελευθερία, μελλοθάνατε,
ωραιοτάτη νεάνις,
εις χείρας ανδρών ασεβών,
διασύρεται!

Του Παναγιώτη Θ. Τουμάση (Προφίλ)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Παλιός τεχνίτης του λόγου με υπόγεια (και πολλές φορές μεγαλειώδη) καριέρα στα γράμματα,παρέμεινε (ευτυχώς) μακρια απο λογοτεχνικές παρέες ύποπτων για "ψευδέις δηλώσεις" στην τέχνη τους.
Εργάζεται με γνήσιότητα και γύμνια απέναντι στο κρύο του κόσμου. Αδικημένος και παραγνωρισμένος συνεχίζει προχωρώντας ,αμφιβάλλοντας ακόμα. Ο Αντρας πίσω απ' το παιδί. Αυτός είναι ο Π. Θ για μένα και ο πρώτος "ζωντανος" ποιητής που διάβασα και με επηρρέασε. Χ.Χ Θεοφιλάτος.