Γιατί φοβάσαι;

Γιατί φοβάσαι, αφού είμαι εδώ κοντά σου
και για σένα ξαγρυπνώ τα βράδια.
Τα φιλιά σου ψάχνω και τα χάδια,
στα σκοτάδια ψάχνω, για φαντάσου.

Κάνε μια προσευχή λοιπόν και νάσου,
στην καρδιά σου θα βρεθώ την άδεια.
Λάμψεις να σού φέρω από πετράδια
και μαγνάδια ωραία, στην αγκαλιά σου.

Γιατί είμαι εγώ τ’ αστέρι της νυχτιάς σου
και μπογιές χρυσές έχω και λάδια.
Τ’ όνομά σου γράφοντας μ’ ευφράδεια,
μες σε υφάδια μαύρα, του έρωτά σου.

Της Μαρίνας Κοράλη