Το χαμόγελο, που ξεπαγώνει, όταν χρήματα δει
Πόρτα που ξεκλειδώνει πριν καν έρθει το κλειδί.
Μαύρα πουκάμισα, μαύρα γιαλιά, (μάτια κρυμμένα)
χορεύεις σ’ ένα πάτωμα που γλυστρά
μόνη σου με ανοιχτή αγκαλιά (μάτια κλεισμένα)
ερμητικά τα μάτια σου κλειστά.
Δεν φοβάσαι, δεν λυπάσαι,
ακούς όσους στην ίδια συχνότητα εκπέμπουν μόνο.
Το σ’ αγαπώ δεν άκουσες ακόμη
αεροπλάνο που ξέχασε να πετάξει.
Του Δημήτρη Ζήνα (Blog)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου