Ma jolie

Ευλογία που σε γνώρισα,

που ήρθες στη ζωή μου,

πεταλουδίτσα μου εύθραυστη,

μικρή μου.

Οι ήχοι σου μετασχηματίζονται

σ' αρώματα.

Μύρο και σμύρνα,

θυμίαμα της Ιερουσαλήμ,

ευωδιά από σανταλόξυλο,

τριαντάφυλλο,

από ανθό της ερήμου.

Ευλογία που σε γνώρισα,

που σε πόνεσα

και πιο πολύ ακόμα,

καρδούλα μου.

Σαν πίνακας του Κλέε,

σαν ήχος παλαιός

με κατακλύζει η αύρα σου,

λες σονάτα για βιολί και πιάνο,

λες μέθη από μαδριγάλι.

Πώς να σε κλείσω στα δέντρα,

να σε γητεύουν οι σιωπές;

Δεν είναι που ο Άρης σου

σταυρώνει στον Κριό,

είναι που η νύχτα

πεθαίνει το πρωί

κι εσύ 'σαι η μέρα, η ροδαυγή.

Λέω ν' αυτομολήσω στη σκιά,

να φανερώνομαι σαν

χρήσιμη απουσία,

έτσι σαν νύξη, σαν ενόραση,

σαν συναισθητική,

όπως που πάει

και καταλήγει ο άνεμος.

Έτσι ομορφούλα μου.

Του Αντώνη Σαμιωτάκη (Προφίλ)

(Από το βιβλίο του, "Ηδύ του έρωτος" - Εκδόσεις Δωδώνη). V.M.!