Ήταν Φθινόπωρο

Μια νύχτα στολισμένη μ’ άσπρα βέλα,
κι εγώ την είχα πάρει σοβαρά,
μια νύχτα πού είχε μέσα της την τρέλα,
κι ήταν αυτό για πρώτη μου φορά !...

Μόνο γι’ αστείο, κάποια γκρίζα Τρίτη,
σαν Ποσειδώνας πέρασες, αλί,
κι άφησες πίσω σου μιαν Αμφιτρίτη
να στρώνει της αγάπης το χαλί.

Αλλιώτικο από τ’ άλλα βράδια,
τα κοινά…
ήταν, μαβιές σταγόνες της φωτιάς,
παρόρμηση κι αγάπη μιας νυχτιάς,
που μ’ άφησε νωπά σημάδια
και πονά…

Της Νίκης Μιχαήλ Κατσικάδη (Προφίλ)