Ο Μενούσης

Ο Μενούσης, ο Μπιρμπίλης

κι ο Μεχμέτ-Αγάς,

σε κρασοπουλειό πηγαίναν

για να φαν να πιουν.

Κει που τρώγαν, κει που πίναν,

κει που γλένταγαν,

κάτι πέσαν σε κουβέντα

για τις όμορφες.

- Ν' όμορφη γυναίκα που 'χεις,

βρε Μενούσ'-Αγά!

- Πού την είδες, πού την ξέρεις

και τη μολογάς;

- Χτες την είδα στο πηγάδι

που 'πιανε νερό

και τής έδωσ' το μαντήλι

και μού το 'πλυνε.

- Κι αν την είδες κι αν την ξέρεις,

πες μας τι φορεί;

- Ασημένιο μεσοφόρι

με χρυσό φλουρί.

Ο Μενούσης μεθυσμένος

πάει την έσφαξε.

Το πρωί, ξεμεθυσμένος

πάει την έκλαψε.

- Σήκω πάπια μ', σήκω χήνα μ',

σήκω πέρδικά μ'.

Σήκω λούσου και στολίσου

κι έβγα στο χορό.

Να σε δουν τα παλικάρια

να μαραίνονται.

Να σε δω κι εγώ ο καημένος

και να χαίρομαι.

(Δημοτικό)