Ο χρυσός γάμος

Αφιέρωμα στη χιουμοριστική ποίηση

Δευτέρα, εικοσιδύο του Ιούνη,
στον Άγιο Κωνσταντίνο στη Γλυφάδα,
φορώντας παπουτσάκι με τακούνι,
βαστώντας μια πανύψηλη λαμπάδα,
απρόσκλητος θα πάω κι εγώ στο γάμο,
της Ευγενίας και του Γεωργιάδη
κι αφού δε θα 'χω δώρο να τούς κάμω,
θα κάτσω σε μιαν άκρη, στο σκοτάδι!...

"Η δε γυνή, τον άνδρα να φοβείται",
θα πει ο παπάς κι όλοι θα ρίχνουν ρύζι
και πάνω σ' ένα δέντρο θα αιωρείται,
ο παπαράτσι που φωτογραφίζει,
μα γρήγορα θα τρέξουνε δυο μπράβοι,
να τον πετάξουν κάτω από τον κλάδο,
ενώ στο μεταξύ θα 'χω προλάβει,
στων σκουπιδιών, 'γώ, να κρυφτώ τον κάδο!...

Την ώρα που θα πιάνουν όλοι θέση,
το χρυσοζεύγαρο για να φιλήσουν,
θα θυμηθώ ένα στίχο που μ' αρέσει:
"Αγάπη μου, κοντά μου λίγο αν ήσουν"...
Τον κάδο θα φορτώσουν στην καρότσα,
δυο-τρεις μπρατσό υπάλληλοι του Δήμου
και κλώτσα ο ένας, μα κι ο άλλος κλώτσα,
θα μ' οδηγήσουν στη χωματερή μου!...

Του Παναγιώτη Θ. Τουμάση

(Από την ιστοσελίδα του, http://poetry-greek.webs.com/xioymop.htm). V.M.!