Γκάζι

Γράφει ο Χρήστος Χ. Θεοφιλάτος

Μπορεί ένας νυχτερινός φωτισμός να κάνει το σύμπλεγμα των τριών φουγάρων του Γκαζιού να δείχνει κάπως ενδιαφέρον στο μάτι του περαστικού, μα το ημερήσιο φως δείχνει τους τόπους όπως στ’ αλήθεια είναι. Εδώ στη μοντέρνα συνοικία του Γκαζιού, ο πρώην εργοστασιακός στρατώνας συναντά τον αναγεννημένο ρημαδότοπο. Τα στενά του γεμάτα από τα μυστικά μιας σκοτεινής μη καταγεγραμμένης ιστορίας, προφανούς όμως για όποιον στέκεται ν’ αφουγκραστεί.

Οι τοίχοι με τις παλιές ρωγμές τους μαρτυρούν πως όσα έγιναν σε τούτη τη γωνιά δεν ήταν μονάχα ένα κακό όνειρο. Τα ισόγεια σπίτια με τις πεντάκλειστες πόρτες που μοιάζουν να μην είδαν ποτέ μια άσπρη μέρα. Πιο κει συναντάμε τα μεγαλομπακάλικα του Ευ-Ζην ανοιχτά από το μεσημέρι, με θέα στο φτωχολόι.

Ώσπου να ’ρθει πάλι το βράδυ και τούτη η πίσω μεριά των Αθηνών να βάλει τα καλά της. Στην περίμετρο του Τεχνότοπου όσες καλλιτεχνικές φιέστες και να λάβουν χώρα δε μοιάζουν αρκετές για να κρύψουν τους σιδερένιους κοπτήρες απ’ το ορθάνοιχτο στόμα της κόλασης. Όμως, για όσους απλώς πάνε κι έρχονται εκεί, τούτο το ήμερο τέρας του τσίρκου μπορεί και να σταθεί λιγάκι για να το χαϊδέψουν (με δική τους ευθύνη).

(Περιοδικό "Move it", Απρίλιος-Μάιος 2009). V.M.!