Μενεξεδένια

Τα μαλλιά σου την Άνοιξη θάναι,
σαν την Άνοιξη, μενεξεδένια.
Τ’ όνομά σου συνέχεια θάχω έννοια,
Μενεξεδένια, τ’ όνομά σου θάναι.

Κάθε Μάρτη που ανθίζουν τα κλώνια,
θάρχεσαι συ, σαν παραμυθάκι.
Με μια πνοή σου θα σβήνεις το τζάκι,
μ’ ένα γέλιο σου θα λιώνεις τα χιόνια.

Τον Απρίλη μετά και το Μάη,
μεθυσμένη απ’ τη βροχή όλο θάσαι.
Θα ρωτάς πράγματα που θυμάσαι,
για την ψυχή που αιώνια μόνη γυρνάει.

Τα μαλλιά σου την Άνοιξη θάναι,
σαν την Άνοιξη, μενεξεδένια.
Τ’ όνομά σου θα φωνάζω ολοένα,
Μενεξεδένια, τ’ όνομά σου θάναι...

Του Παναγιώτη Θ. Τουμάση (Προφίλ)