Αιώνιος βασιλιάς

Κάθε πρωί, στο πρώτο φως της μέρας,

αντικρίζω χρυσάφι να λάμπει στον ορίζοντα.

Δεν είναι ο ζωοδότης Ήλιος,

ούτε η πάχνη της αυγής

που τυφλώνουν τα μάτια.

Ο βασιλιάς της Σπάρτης λούζεται στο ποτάμι, πριν τη μάχη

και πορφυρή η ματιά του αστράφτει στις Θερμοπύλες

καθρεφτίζοντας την απόφασή του

που αντανακλά ως εδώ:

"Μολών λαβέ."

Μυριάδες βέλη ρίχνει ο εχθρός στο άρμα του Φαέθοντα,

να κρύψουνε τη γύμνια του

μην τύχει και τρομάξουν από τα κάλλη και την αρμονία

μα πι' όμορφο τον 'κάνανε

καθώς πρόβαλε ο ημίθεος ανάμεσα σ' ατμούς και πικροδάφνες

με τις σταγόνες της δροσιάς στο σώμα.

Και πού να δουν οι άμοιροι τη λιονταρίσια του ψυχή

το κλέος του αν λάμψει.

Θρηνούν, πριν φτάσει εδώ ο Σιμωνίδης με το:

"... τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι".

Από το βιβλίο "Νόστιμον Ήμαρ", Ποίηση, εκδόσεις "Φιλιππότης", Αθήνα, 2004.

Του Νίκου Μπατσικανή (Προφίλ)