Η γλώσσα των ανθρώπων

Η γλώσσα των ανθρώπων γεννήθηκε απ' την ανάγκη που αισθάνθηκαν οι άνθρωποι να εκφράσουν και να μοιραστούν τη σκέψη και τα συναισθήματά τους. Ως δημιούργημα τέτοιο, ακολουθεί τους κανόνες των δημιουργών της αντικατοπτρίζοντας ταυτόχρονα το πνευματικό-νοητικό τους επίπεδο. Όσο το επίπεδο αυτό βελτιώνεται, τόσο κι η γλώσσα μπορεί να μεταφέρει περισσότερη πληροφορία και να εξελίσσεται.

Η γλώσσα των ανθρώπων με τη σειρά της, γέννησε τη γραμματική. Δηλαδή την υπό μορφή κανόνων (και εξαιρέσεων) περιγραφή της. Όμως, όπως συμβαίνει με όλα τα τέκνα, κάποια στιγμή τα τέκνα φτάνουν να ίστανται πάνω απ' τους γονείς τους. Έτσι και η γραμματική, αντί να περιγράφει τη γλώσσα, κάποτε έρχεται να την καπηλεύεται. Τότε, πολλές "ιεροσυλίες" μπορούν να διαπραχτούν. Αλλά υπάρχει κι ένας ακόμα κίνδυνος:

Ο κίνδυνος, η γλώσσα να γίνει ανώτερη της νοητικής κατάστασης των ομιλούντων την. Σαν και την Αττική Διάλεκτο των αρχαίων μας πρόγονων... Όταν συμβεί ένα τέτοιο γεγονός, η γλώσσα πεθαίνει. Ίσως και να μην πέθαινε αν, κατά την πορεία, βρισκόταν ένας "ιερόσυλος" και την ανέκοπτε. Για μερικές γενιές η γραμματική θα δυνάστευε τη γλώσσα. Όμως, μετά θ' αναγεννιόταν απ' τις στάχτες της. Θα κέρδιζε μια δεύτερη νιότη...

Οι λογοτέχνες έχουν, είτε ενσυνείδητα είτε όχι, την ευθύνη να πλάθουν τη γλώσσα. Ο λόγος τους γίνεται νέος κανόνας. Όταν ο κόσμος αρέσκεται στο λόγο των λογοτεχνών, προσδένεται πρόθυμα στο άρμα της εξέλιξης κι η γραμματική μοιραία υποτάσσεται. Πώς είναι σωστό να υποτασσόμαστε εμείς στη γραμματική; Ή να θρηνούμε τους ζωντανούς - τη γλώσσα στην προκείμενη περίπτωση; Η γραμματική, έχει τη δική της δουλειά και καλό είναι να την κοιτάζει.

Verse Monkey!