Απομισεμός

Τους χτύπους της καρδιάς μου, τους μελαγχολικούς,
που περιμένουν χρόνια, στους γαλανούς γιαλούς,
δε θέλω ν’ ατενίζω, μπορώ να περιμένω,
στην κόψη του κενού, κάτω από τ’ άγριο κύμα...

Τους φίλους που προσμένουν τον απομισεμό,
με μια αγκαλιά λουλούδια, τα μάτια δακρυσμένα,
τους γνέφω πως θα φύγω κι’ αντιλαλούν τ’ αστέρια...

7 Μαΐου 1979

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης