Παρασκευή, Μαΐου 29, 2009
Πόνος και ζωή
Όταν με τον πόνο συζητώ, σε νοσταλγώ
και αρρωσταίνω.
Τα πρώτα βράδια μας, τα πρώτα ονειρά μας
ξαναθυμάμαι
και αρρωσταίνω.
Όταν με τον πόνο τραγουδώ, πια δεν πονώ
ξεχνιέμαι
Μοιάζει η ζωή σαν μπάλα δίχως αέρα
στεριά δίχως ζωή.
Όταν με τον πόνο γίνω ένα, σε αγαπώ,
ζωή μου.
Του Δημήτρη Ζήνα (Blog)
2 σχόλια:
Παρακολουθώ πως έχεις μια συνεχή άνοδο στα έργα που δημοσιεύεις. Πρωτοτυπείς και σε θαυμάζω. Μπήκα επίσης στο blog σου, και μέσα στο σαββατοκύριακο θα βρω χρόνο να δω το έργο σου και εκεί. Συνέχισε την εξαιρετική πορεία. Θοδωρής Αξελός
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου* λόγια.Η αλήθεια είναι ότι νιώθω αμήχανα. Μέχρι πριν λίγους μήνες είχα τολμήσει να δείξω τα ποιήματά μου σε δυό τρεις φίλους μου!
Το versusmonkey με «απελευθέρωσε»!
*επιτρέψτε μου τον ενικό, γιατί όταν γνωρίζω ότι «μοιράζομαι» με κάποιον, συναισθήματα (τα ποιήματά μου δηλαδή), θεωρώ ότι ο ενικός δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Δημοσίευση σχολίου