Με σακατεύει ολημερίς
η έγνοια του πολέμου
και τα κλειστά παράθυρα
και η βοή τ' ανέμου.
Ανήμπορος ν' αντισταθώ
βαριά έχω την σκέψη,
φοβάμαι απ' τη μοναξιά
ο νους μου μη σαλέψει.
Ούτ' ένα φως, ούτε λαλιά
πουλιού δεν αντικρίζω
και στέκω με υπομονή
τη μοίρα να κακίζω.
Εσύ με δίδαξες
να παίρνω ό,τι φέρνεις
και τον τρελλό σου το χορό
ν' ακολουθώ που σέρνεις.
Του Νίκου Κότσικα
(Από το βιβλίο του, "Φιλέματα σ' Αρχαγγέλους" - Εκδόσεις 'ξάστερον). V.M.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου