Το άρωμά σου πάλλεται στο χώρο,
γλιστρά με το νερό από τα πέτρινα σκαλοπάτια
στο δρόμο,
κυλά χαϊδεύοντας τα νύχια των πουλιών
και πλημμυρίζει με ηδυπαθή αγγίγματα
την πόλη.
Η μελωδία της μυρωδιάς σου μέσα στη βροχή
που πλένει
δυο μερόνυχτα
την πόλη
ηχεί σαν τον αέρα της ανάσας σου στα θωπευτικά τείχη
του αυλού.
Ή μήπως δύο χρόνια;
Βυθίζομαι στον κόρφο του αετού.
«Δανάη, Δανάη» ψιθυρίζει μουσκεύοντας την Ήβη.
Δυο χρόνια ή μήπως δυο αιώνες;
Ανεβαίνει με τόλμη στην άβατη ατραπό
σαν χέλι στα μαλακά τοιχώματα
των νερών.
Οι στάλες κροταλίζουν στα κάγκελα.
Δυο αιώνες ή μήπως δύο χιλιετίες;
Εφορμά ευλύγιστος στην ωογόνο σφαίρα
και επέρχεται η έκρηξη…
και εγκατασπείρονται τα ύδατα
στο νέο λιβάδι.
Δυο χιλιετίες ή μήπως…
Της Αρχοντούλας Αλεξανδροπούλου
(Από το βιβλίο της, "Ψάχνω στιγμές" - Εκδόσεις Στεφανίδη). V.M.!
10 σχόλια:
Η διαδικασία της ανόμου ζευξης του Διός με την μητέρα του Περσέα στο κατάβαθο κελί της, σε μια πολύ προσωπική μεταφορά απο την Α. Αλεξανδροπούλου. Μετριασμένη χρήση της πολυτελούς Ελληνικής. Το πάθος είναι γεγονός. Οπως είπε και ο Πόε "οι θεοι ανέχονται απ τους Βασιλείς ολα όσα σιχαινονται να βλέπουν στ' ανθρωπάκια." Στο Βασιλικόν πάθος λοιπόν που είναι κατάσπαρτη η γραφή αυτή. Εις υγείαν.
Χρήστος Χ. Θεοφιλάτος
Εύγε, κυρία Αλεξανδροπούλου.
( Σχετικά με το σχόλιο του κυρίου Θεοφιλάτου, ταπεινά, θα πω τη γνώμη μου: Στην αληθινή και υψηλή Ποίηση δεν περιγράφουμε, αλλά γράφουμε με αφορμή κάτι, πηγαίνοντας "πίσω" και "κάτω" από τα γεγονότα, καμμιά φορά και "μπροστά". Κι όταν, απλώς, περιγράφουμε, θα ευτυχούσαμε, αν πρωτοτυπούσαμε στην έκφραση, ή γράφαμε αλληγορικά - συμβολικά).
Νίκος Μπατσικανής
Να συμπληρώσω στους δύο φίλους προσχολιάσαντες, ότι: Η ποίηση γεννιέται, δεν γίνεται. Σαν το νιογέννητο μωρό σπρώχνει να βγει στον κόσμο κι είναι αδύνατο τότε ο ποιητής να την 'μποδίσει... Τώρα για το τι είναι ή δεν είναι υψηλή ποίηση, συγνώμη, δεν το ξέρω. Το ποίημα της Αρχοντούλας μοιάζει θεϊκό γιατί με "πιάνει" κατάβαθα και με συγκλονίζει. Τα υπόλοιπα τ' αφήνω στους ειδικούς. Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Ανάθεμα και αν καταλάβαμε που του πάτε κύριε Μπατσικανή,με αυτή σας την τοποθέτηση. Ουδείς εμίλησε για "Υψηλή η κοντή" ποίηση. Οσο για το "ταπεινά" είναι τυπική έναρξη των ήσσονος σημασίας διμίουργών.Και εσείς δεν φαντάζομαι να θέλετε να μπλεχθήτε μαζί τους.Παρακαλώ πολύ να επεμβαίνουμε όταν έχουμε κάτι να πούμε.Φιλίκα.
Χρήστος Χ. Θεοφιλάτος
Η αναφορά μου στο σχόλιο του κυρίου Θεοφιλάτου δεν αφορούσε τα όσα εκείνος έγραφε, μα, απλώς, πήρα την αφορμή να πω κάτι άλλο, συμπληρωματικά, γι' αυτό κι έβαλα τα γραφόμενά μου μέσα σε παρένθεση. Το "ταπεινά" το έγραψα επειδή δε διεκδικώ το "αλάθητο", και όχι ως ήσσων. Μάλιστα, έβαλα μέσα και το "αν (καταφέρναμε)", εννοώντας κι εμένα.
Οι εκφράσεις: "πού το πάω", "Και εσείς δεν φαντάζομαι να θέλετε να μπλεχθείτε με τους ήσσονες)" και "Παρακαλώ πολύ να επεμβαίνουμε όταν έχουμε κάτι να πούμε" δε με αφορούν, γιατί: και πουθενά δεν το πήγαινα, και ποτέ δεν ισχυρίστηκα κάτι, αλλά και δικαίωμα να λεν τη γνώμη τους έχουν όλοι. Ταπεινά, Νίκος Μπατσικανής
Κυριε Μπατσικανή μην κρύβετε την προφανή σας δυσφορία πίσω απο (παρενθέσεις) το βέβαιον είναι οτι μεταξύ μας υπάρχει μια αμοιβαίότατη συμπάθεια. Την καλησπέρα μου και όσον αφορά την εκφραση "που το πάτε" έχω να πω πως είμαι απίστευτα λαικός στίς συνομιλίες μου ,μιας και ο σκοπός μου είναι να ειμαι σαφής και ακαριαίος σε αυτές.Υπόσχομαι να μήν απαντήσω αν η αντίδραση σας δεν είναι του γούστου μου, είμαι 33 ετών και μπουχτισμένος απο φιλολογικές κόντρες ήδη. Φιλικά και ΠΟΤΕ ταπεινά .
Χρήστος Χ. Θεοφιλάτος. (Πεδίο διαμάχης λαμπρόν τούτο το ποίημα της Αρχοντούλας Αλεξανδροπούλου.)
"Μονολογώ... σωπαίνω", όπως έχει πει κι ένας ήσσων ποιητής.
Νίκος Μπατσικανής
Κύριε Χρήστο Χ. Θεοφιλάτο,
ξεπεράσατε τα όρια.
Δεν γνωρίζω κανέναν σας, αλλά οι πνευματικοί άνθρωποι δεν φέρονται όπως εσείς.
Τα γραφτά σας είναι γεμάτα λάθη κι από πάνω γράψατε για μετριασμένη χρήση της πολυτελούς Ελληνικής από την κυρία Αρχοντούλα Αλεξανδροπούλου και κάνοντας επιθέσεις σε έναν τόσο σπουδαίο ποιητή και μελετητή της Ελληνικής, επιπέδου της Ακαδημίας Αθηνών, όπως διάβασα στο προφίλ του, μα και σεμνό συνομιλητή, όπως αποδείχτηκε ο κύριος Νίκος Μπατσικανής. Μάθετε πως με απλές λέξεις μπορούμε να φτιάξουμε έργα τέχνης, αναλόγως πώς και πού τις χρησιμοποιούμε, και ότι στο συγκεκριμένο ποίημα γίνεται άριστη χρήση της Ελληνικής, με τρόπο που το αναδεικνύει. Σωστά ο κύριος Μπατσικανής πρωτοέγραψε ότι πηγαίνοντας πέρα από τα πράγματα και όχι περιγράφοντάς τα δημιουργείται κάτι ωραίο, όπως στο Άρωμα Βροχής.
Και ούτε κρύφτηκε, όπως λέτε, αφού σας απάντησε με τα στοιχεία του και πολύ ευγενικά σας εξήγησε τι εννοούσε.
Αλέξανδρος Ρήγας, συγγραφέας, τέως Λυκειάρχης.
Κύριε Τεως Λυκειάρχα (η ιδιότητα σας και μόνο λέει πολλά για το τι έχει να περιμένει κάποιος απο ένα γραφτό σας ).τα όρια φοβάμαι πως δεν τα βάζετε εσείς, και σε μια διαφωνία κυρίων δεν θεωρώ σωστό να ανακατεύεστε με αναφορές στο το "πλούσιο βιογραφικό" κάποιου. Εκπροσωπείτε μια κάστα ανθρώπων την οποία μάχομαι όλη μου τη ζωή, αυτή των μετρίων, στενού πνευματικού ορίζοντος ατόμων ,αφού αναφέρεστε σε τυπικά και μόνον προσόντα και οχι ουσιαστικά. Ο κύριος Νίκος Μ είναι μεγάλο παιδί και δεν νομίζω να χρειάζεται δικηγόρους και μάλιστα 3ής διαλλογής. Αυτά.
Χρήστος Χ. Θεοφιλάτος.(Και είπα πως αυτή η γελοία διαμάχη θα σταματήσει εδώ.)
Ας επιτρέψουμε να δοθεί ένα τέλος σε τούτη τη διαφωνία. Δεν είναι πρωτοφανές, ούτε και κακό να διαφωνούν οι άνθρωποι του πνεύματος μεταξύ τους. Πόσο μάλλον όταν οι τέτοιες διαφωνίες μπορούν να αποβούν εποικοδομητικές, στον παρόντα χρόνο ή στο μέλλον. Έστω για τη μια - κάποιες φορές - πλευρά.
Θέλω να συνεχίσουμε να τραγουδάμε τα ποιήματά μας σ' αυτή τη γωνιά του διαδικτύου που την αλλοτριώσαμε απ' τη γενική μετριότητα και καταθέσαμε (και καταθέτουμε) όλοι το μικρό ή μεγαλύτερο λιθαράκι μας. Για παράδειγμα, κοιτάξτε εδώ τι όμορφο ποίημα διαλέξαμε για χώρο αντιπαράθεσης! Μήπως η υπέροχη ποιήτρια κα. Αρχοντούλα Αλεξανδροπούλου ήδη στενοχωριέται πολύ, βλέποντάς μας να πράττουμε έτσι;
Αν υπάρξουν επόμενα σχόλια που δεν αφορούν το συγκεκριμένο ποίημα, θα παρακαλέσω να τα λάβω υπό μορφή άρθρου στο email μας: ptoumassis@gmail.com και θα αναρτηθούν χωρίς καμία λογοκρισία - εφόσον είναι επώνυμα. Στον χώρο αυτόν, στο εξής, θέση έχουν μόνο τα περί του ποιήματος σχόλια.
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Δημοσίευση σχολίου