Τα μάτια κλείνω

Τα μάτια κλείνω,
το φως αφήνω
μέσα να μπει.
Γίνεται εκείνο
χρυσό ένα κρίνο,
μ' όψη θαμπή!

Σα χέρι απλώνει
και μ' ασημώνει
και μ' ευλογεί.
Λιώνει το χιόνι,
οπού παγώνει,
χρόνια τη γη!

Ω, φως μου, λέω
αστέρι νέο,
πού 'χες κρυφτεί;
Πρόσωπο ωραίο,
βλέμμα μοιραίο,
όμοιο μ' αυτή!

Του Στίβεν Αντωνόπουλου