Ηλιόλουστοι κάμποι

Ηλιόλουστοι κάμποι
κι η σελήνη που λάμπει,
απ’ την πόρτα σου θα ’μπει
και τα παράθυρα!

Ζεστά μεσημέρια,
που μιλάς με τ’ αστέρια,
φλογερά καλοκαίρια,
γκρίζα φθινόπωρα!

Στης γης το ταξίδι,
να ’χεις πάντα στολίδι,
τ’ ασημένιο λεπίδι
φωτός που σού ’φερα!

Και δε θα βραδιάζει,
τη μορφή σου ν’ αλλάζει,
σαν τον ήλιο που μοιάζει,
μες στη στρατόσφαιρα!

Του Θανάση Μαλεζά