Χυμένη στα βιολιά

Το γυναικείο σου κορμί
ταλαντώνεται με άπειρους τρόπους.
Σαν χορδή μουσικού οργάνου.
Ψάχνω τους δρόμους να το συντονίσω.
Σήμερα μοιάζει να πλησιάζω
όλο και περισσότερο στην ερμηνεία του.
Τι συναρπαστικό! Φτάνουν στ’ αυτιά μου
ατέλειωτες διαφορετικές νότες.
Θαρρείς και βυθίζομαι σ’ ένα γλυκό ποτάμι,
σ’ ένα παλλόμενο νούφαρο, σ’ ανθόσκονη.
Μοσχοβόλησε το σύμπαν απ’ το σύμπαν σου.
Πώς μπορώ πια να λησμονήσω την αγάπη;
Είναι η ψυχή μου «χυμένη στα βιολιά».

Του Αντώνη Σαμιωτάκη (Προφίλ)

(Από το βιβλίο του, "Ηδύ του έρωτος" - Εκδόσεις Δωδώνη). V.M.!