Απαξίωση των πάντων

Τα πάνω κάτω έρχονται.
Όλα είναι μαύρο χάλι.
Βλέπεις πια όλα τα τρελά.
Σου φεύγει το κεφάλι.

Ό,τι είναι σήμερα σωστό,
εχθές ήτανε λάθος.
Τώρα εσύ καθάρισε
και μέτρησε το βάθος.

Κι ό,τι ήτανε λάθος χθες,
είναι ορθό εσήμερα.
Έτσι αποδεικνύεται
πως όλα είν’ εφήμερα.

Δεν είναι λάθος ή σωστό
όταν σου λέν’ το κάθε τί.
Όλοι έχουν κρυφό σκοπό.
Ψάξε να μάθεις το γιατί.

Εκείνοι σε καθοδηγούν
δήθεν για το καλό σου.
Μα κατά βάθος θέλουνε
να βρείς το διάολό σου.

Να περνάει το δικό τους.
Εσένα να σε πατήσουν.
Δεν έχουνε το Θεό τους.
Πάνε εις βάρος σου να ζήσουν.

Συνεχώς μας ποτίζουνε
με τις δικές τους ηθικές,
ενώ οι ίδιοι εκτελούν
τις πιο αχρείες πρακτικές.

Θέλουνε να μας έχουνε
πειθήνια όργανά τους
να εξυπηρετούμε εμείς
τα άθλια σχέδιά τους.

Ως κι οι Θεματοφύλακες
τα ιερά λεηλατούν.
Υπάρχουν μικροί θήλακες,
λένε. Για να μας απατούν.

Μην ακούς μεγαλύτερους
όταν σου ρίχνουν ενοχές.
Έτσι κρύβουν τα πάθη τους.
Αλλάζουνε οι εποχές.

Σου λένε δήθεν το σωστό,
να σε παραπλανούνε.
Αυτοί σταυρώνουν το Χριστό.
Εσένα, σ’ αδικούνε.

Κάνουν μετάνοιες και σταυρούς.
Παριστάνουν τους ευσεβείς.
Eσύ όμως μην τους ακούς.
Αυτοί, είναι οι πιο ασεβείς.

Βλέπουμε ότι συνεχώς
αλλάζουνε οι νόμοι.
Τα πάντα έρχονται στο Φως.
Ανοίγουν νέοι δρόμοι.

Τι να το κάνεις τώρα πια
όταν αλλάζουν γνώμη.
Ό,τι κι αν πούνε είν’ αργά.
Δεν ωφελεί η συγγνώμη.

Aλλάζουνε οι εποχές.
Τους έξυπνους εκάνανε.
Όμως μένουν οι ενοχές.
Κι εμάς, μας ετρελάνανε.

Του Γεωργίου Βελλιανίτη