Δεν είμαι 'γώ για γράμματα

Ο πιο καλός ο δάσκαλος π’ ο μαθητής λατρεύει,
είν’ ο νεκρός ο δάσκαλος που πια δεν δασκαλεύει.
Κι ο πιο καλός ο μαθητής π’ ο δάσκαλος βραβεύει,
είν’ ο σπασίκλας μαθητής, που στα βιβλία ρέβει.

Άμα πεθάνει ο δάσκαλος, χηρέψει κι η δασκάλα,
αδιάβαστοι θα πιλαλάν οι μαθητές στη σκάλα.
Κι από τη σκάλα θα πηδούν ως την αυλή την κάτω,
να πάν’ να γίνουν μάστοροι, να τρών’ τ’ αβγό μελάτο.

Δεν είμαι ’γώ για γράμματα, δεν είμαι για μαθήσια,
θέλω το μέλι του βουνού, κερήθρα απ’ τα μελίσσια.
Θέλω τ’ αρνιά, τα πρόβατα, το γάλα, το τυρί τους,
χρυσά χωράφια καρπερά να βγάνω το ψωμί τους.

Του Θανάση Μαλεζά