Ξενοδοχείον Το νησάκι το ωκεάνιο,
τον ύπνο κάνω του ξινού στα λερωμένα,
βαμμένο ξύλο στου γαλάζιου το επουράνιο
κι όλα βασίλεψαν εδώ, πίσω από μένα.
Ξενοδοχείον Το νησάκι τ’ αποκύματο,
μίλια φαντάζουν οι χαρές οι διπλανές του,
μύρισε Αλγέρι μια αλοιφή μου, χάδι ασήμαντο
και ζεματάνε οι βεράντες οι γριές του.
Του Χρήστου Χ. Θεοφιλάτου
τον ύπνο κάνω του ξινού στα λερωμένα,
βαμμένο ξύλο στου γαλάζιου το επουράνιο
κι όλα βασίλεψαν εδώ, πίσω από μένα.
Ξενοδοχείον Το νησάκι τ’ αποκύματο,
μίλια φαντάζουν οι χαρές οι διπλανές του,
μύρισε Αλγέρι μια αλοιφή μου, χάδι ασήμαντο
και ζεματάνε οι βεράντες οι γριές του.
Του Χρήστου Χ. Θεοφιλάτου
(Από το βιβλίο του, "Σφαγή στ' ακρογιάλι της ηδονής" - Εκδόσεις Mini Book). V.M.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου