Τρίτη, Ιουνίου 09, 2009

Διαγωνισμός

Διαγωνισμός - Διαγωνισμός - Διαγωνισμός

Για απόψε, έχω ένα διαγωνισμό: Να συνεχίσετε το ποίημα που ξεκίνησα. Και εξηγούμαι. Άρχισα σήμερα το απόγευμα να γράφω ένα ποίημα που να έχει περίπου το πνεύμα του ποιήματός μου με τον τίτλο "Ο ταβερνιάρης", επειδή απ' ό,τι είδα στα μηνύματά σας, σάς άρεσε. Μόνο που όταν έγραψα τα πρώτα τρία δίστιχα, κόλλησα!

Ο διαγωνισμός μας είναι να το συνεχίσετε εσείς και να μού το στείλετε στο email ή να το αναρτήσετε κατευθείαν στα σχόλια τούτης της ανάρτησης. Έστω κι ένα μόνο δίστιχο αν φτιάξετε, στείλτε το και κάποιος άλλος μετά θα το πάει παραπέρα. Το ποίημα είναι:

Μ' όλα τα σκαλοπάτια τους στο χέρι,
πηγαίνουνε στον ουρανό δυο γέροι.

Όντας πατούν το κάθε σκαλοπάτι,
σκύβουν και το φορτώνονται στην πλάτη.

Έτσι βαριοί και πιο βαριοί όσο πάνε,
τα σκαλοπάτια τους, μαζί τραβάνε.

........................... (Συνεχίστε το εσείς τώρα) .............................

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Υ.Γ.: Α, το έπαθλο ξέχασα να σάς πω: Ένα μεγάλο φιλί από μένα στον νικητή. (Εύχομαι να είναι νικήτρια και να μην έχει μπρατσό άντρα). Π.Θ.Τ.

2 σχόλια:

P. T. είπε...

Μη γράψετε καμιά ανοησία του τύπου:

Μέχρι που φτάσανε, σκυφτοί, καμπούροι,
να σέρνουνε στο έδαφος τη μούρη!

Εννοώ, μην το ρίξετε στην πλάκα. Όλες οι συνέχειες που θα προτείνετε θέλω να είναι σοβαρές. Κανονίστε!

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Ανώνυμος είπε...

Μ' όλα τα σκαλοπάτια τους στο χέρι,
πηγαίνανε στον ουρανό δυο γέροι.

Όντας πατούσαν κάθε σκαλοπάτι,
σκύβαν και το φορτώνονταν στην πλάτη.

Έτσι βαριοί και πιο βαριοί όσο αργούσαν,
τα σκαλοπάτια τους, μαζί τραβούσαν.

Μέχρι που φτάσανε, σκυφτοί, καμπούροι,
να σέρνουνε στο πάτωμα τη μούρη.

Μαρίνα Κοράλη
(Κέρδισα το φιλί;)