Τρεμόσβηνε η μέρα
στην αντάμωση της νύχτας.
Παίζοντας δίπλα στο κύμα
καρδιά και νους ενώθηκαν
στο βουητό της θάλασσας,
προσμένοντας τον άνεμο
να φέρει μήνυμα.
Μα τα χείλη σου
τρεμόπαιξαν θλιμμένα.
Μη λυπάσαι.
Ο έρωτας παραμονεύει παντού
σαν έναστρη σιωπή
να σε συναντήσει.
Να σε λυτρώσει.
Χαμογέλα.
Κράτα τ' όνειρο
Ερωτεύεσαι.
Ξανά από την αρχή...
Της Ελένης Ν. Δάλλα
(Από το βιβλίο της, "Έναστρη σιωπή" - Εκδόσεις Πάραλος). V.M.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου