Στον Μάρκο

Πενιά, νύχτα με ξύπνησες απόψε
μ’ άρπαξες μελαγχολικά
το στόμα μου έκλεισες σφιχτά
και μου πες, το κρεβάτι στρώσε.

Οι αρμονικές σου ζέσταναν το κρύο δωμάτιο
το κάνανε γλυκό, οικείο, Άγιο.

Κι ο Δίας ρεμπέτης ήταν Μάρκο
φώναξα
και όλοι οι Θεοί του Ολύμπου, Λαϊκοί
συνέχισα
τον πόνο όλη μέρα τραγουδούσαν, μαγικά
υπέθεσα.

απ’ το σπίτι σου εχθές
πενιές ξεφύγαν θεϊκές.

Αυτές ταξίδεψαν τον κόσμο.
Μάνες κλάψανε εχθές Μάρκο…
Ακουμπώντας στον δικό σου ώμο
η μέρα απέκτησε χρώμα μαύρο.

Πενιά με ξύπνησε απόψε
μου πε τις σκέψεις δώσε
και εγώ σαν μάνα γη, θα σε ζεστάνω
τον κάθε στεναγμό, σου θα υγιάνω.

Του Δημήτρη Ζήνα (Blog)

Σημείωση του Ποιητή: Όποιος θέλει και ξέρει ας κάνει μία προσπάθεια μελοποίησης! Ελπίζω να μην αρχίσανε οι "γνωστές" ζέστες στην Αθήνα. Δ.Ζ.