Πέμπτη, Ιουνίου 18, 2009

Στη γιορτή μου


Διαδραστική στάση ζωής απέκτησες ήδη,
θύμωσες όταν τυχαία σε είδα να αυνανίζεσαι μόνη.

Η γυναικεία σου υπόσταση πλέον αναγνωρίζει
ότι η αυτή η συμπεριφορά σε απομονώνει.

Όταν ξανάρθεις στην γιορτή μου, γυμνή να είσαι
τα σκαλοπάτια να ανέβεις αθόρυβα, στις μύτες.
Στο αυτί να μου ψιθυρίσεις, τα ροζ μυστικά σου, να με χαϊδέψεις.
Τα λαμπερά σου μάτια να απορροφήσουν το σκοτάδι, θέλω…

…κάτω απ’ το σεντόνι, κρυμμένο, ένα χαμόγελο να ’χω
καυτό, αποκαλυμμένο, προσιτό, μοναδικό, θέλω…

…οι ψυχές μας, φτερουγίζοντας ψηλά στον σκούρο ουρανό να…
…αποκρυπτογραφήσουν συναισθήματα μοναδικής αξίας.

Του Δημήτρη Ζήνα (Blog)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ο αιώνας της μοναχικής διασκέδασης και του τέλους του συναισθήματος (κατα τον Τζαίημς Μπάλλαρντ) είναι δυστηχώς γεγονός. Ο λογος του Ζήνα ρέει απ τα μέσα του ,ανεπηρρέαστος απο την Λογοτεχνιάδα των 50 τελευταίων ετών και αυτό δεν μπορώ παρα να το επικροτώ. Χ.Θεοφιλάτος