Έλα κι απόψε, παρήγορη βροχή,
τα τραύματα σαν Μάνα ν’ απαλύνεις,
την ώρα αυτή που ο πόνος μου αντηχεί,
πάρε με για τον κόσμο της γαλήνης.
Έλα να πλύνεις τούτη τη φθορά,
στο διαμαντένιο, διαφανό σου θάμα,
των ιοβόλων αισθημάτων την πυρά
να σβήσεις, με το ζείδωρό σου νάμα.
Της Νίκης Μιχαήλ Κατσικάδη (Προφίλ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου