Το αστείο

Μ' άφησες μόνο, ο διάολος να πάρει την μοίρα μου,
θα σ' είχα σφάξει αν ήταν του χαρακτήρα μου.
Μ' ένα σαλάμι αφημένο καιρό στο ψυγείο,
είπα λοιπόν κι εγώ να σου κάνω ένα αστείο.

Και πήρα στο τμήμα αμέσως και τους τηλεφώνησα
και παγωμένα τους είπα πως σε δολοφόνησα,
στην μηχανή του κιμά είπα σ' είχα λιανίσει
και ένα σαλάμι με σένα πως είχα γεμίσει.

Και ήρθαν στο σπίτι αμέσως για να με πιάσουνε,
και στα μπαλκόνια βγήκανε για να μη χάσουνε.
Πω πω μωρό μου το αίμα του πλήθους παγώνει,
μ' ένα σαλάμι που παίρνανε σ' ένα σεντόνι.

Και την άλλη μέρα να γράφει ο τύπος διάφορα
και ν' απορώ "κοίτα ρε πως τα κατάφερα,
για να σε κάνω κοντά μου ξανά να γυρίσεις
στ' αλλαντικά να κοπούν εντελώς οι πωλήσεις".

Και πλάκες επίσης γίνηκαν στην αναπαράσταση
που μου τη βαράει κι αρχίζω κι εγώ την παράσταση,
τους δείχνω να κόβω φέτες απ' το σαλαμάκι
και τους ρωτάω αν έχει κανένα ουζάκι.

Που λες τους την δίνει να θέλουνε να με λιντσάρουνε
και για μια πλάκα την κεφαλή να μου πάρουνε.
Κάπου εδώ μωρό μου τα αστεία τελειώνουν
προφυλακιστέο με βγάζουν και μέσα με χώνουν.

Και λέω την αλήθεια και τώρα πια δεν με πιστεύουνε
τρελοί και γιατροί μεσ' το Δαφνί μ' αποφεύγουνε
και περιμένω μωρό μου να 'ρθείς να τους πείς
πως είσαι καλά ...δεν είσαι σαλάμι ...και ζεις!

Του Βασίλη Νικολαΐδη