Κουράστηκα, πολύ κουράστηκα

Νυσταγμένος απ’την καθημερινότητα
ψάχνω της φαντασίας, μαγικό ραβδί,
να μειώσω θέλω την παραγωγικότητα,
να χαζέψω ώρες, μόνος στην αυλή.

Αν το εύρισκα, θα έκανα εαυτό άλλο.
Με ρόλο δεύτερο σε βαρετή σαπουνόπερα,
τον πήχη θα προσπαθούσα χαμηλά να βάλω
και τις σκέψεις, δεν θα χάριζα απλόχερα.

Απλή θα έκανα, ζωή, καθηγητή μαλάκα
που κοιμάται πάνω στην έδρα, μέσα στην τάξη
τίποτε δεν θα ’θελα ν’ αλλάξει
τίποτε κι ας με φωνάζαν όλοι βλάκα.

Θα ξυπνούσα αργά τις Κυριακές.
Στο καφενείο θα έκανα διάφορες έξυπνες μαγκιές.

Αφού, κοινό μυστικό αποτελεί
δεν θα αλλάξεις, αν δεν δακρύσεις
με σταυρό στο χέρι, δεν κυκλοφορεί
ουτέ παππάς, το χέρι να φιλήσεις.

Του Δημήτρη Ζήνα (Blog)