Χαιρετισμός από το Ποιητικό Blog VerseMonkey!

Καρδιά μου, είναι η γιορτή σου! Κλαις; Αλίμονο!...
Στο βάζο, δες, γελούνε τα λουλούδια!
Μην κρύβεις τη χαρά στο μεσοχείμωνο!
Κάθ' έγνοια ξέχασέ τη, με τραγούδια!

Σήμερα, μέρα γιορτής για την Ποίηση, η ζεστή οικογένεια του ποιητικού μας Blog - του πρώτου ποιητικού Blog στην Ελλάδα - συμμετέχει ολόψυχα στον εορτασμό για τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου μας Ποιητή Γιάννη Ρίτσου! Φέτος, η Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης τού είναι αφιερωμένη... Βασανίστηκε, φυλακίστηκε, αρρώστησε, αγωνίστηκε για τις ελεύθερες ιδέες του... Συγκίνησε όχι μόνο το Πανελλήνιο, αλλά την Οικουμένη ολόκληρη... Υπερέβη τον εαυτό του και έγραψε αριστουργήματα! Αν είχε μια πεζή ζωή, δεν θα τα έγραφε. Η υπέρβαση απαιτεί θυσίες! Γι' αυτό κι εγώ, ως ποιητής, τρέμω μήπως κάποια μέρα με πούνε "μεγάλο". Αν συμβεί τούτο κάποτε - ω, Θεέ μου! - ποιες αναρωτιέμαι, ποιες θα είναι τότε οι δικές μου θυσίες; Η υπέρβαση δεν γίνεται χωρίς θυσίες, χωρίς βασανισμό ψυχής, χωρίς "αρρώστια". Μια "αρρώστια" που δεν είναι ανάγκη να φαίνεται!

Χρόνια Πολλά, αγαπημένη Οικογένεια του Verse Monkey!. Χρόνια Πολλά, επίσης, σε όλους και όλες εσάς που ήρθατε ως απλοί επισκέπτες - κάνοντας έστω ένα βιαστικό πέρασμα, μια τσικουδιά να κεραστείτε, έναν καλό λόγο να πείτε ή απλά από περιέργεια - και που, πιστεύω, πλέον μείναμε μέσα στην καρδιά σας και ίσως να μάς ξαναρθείτε... Εδώ θα είμαστε, θα τραγουδάμε τα τραγούδια μας, τα τραγούδια του νου μας, αυτά που είναι η Ποίηση!

Για το VerseMonkey!
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης