Οι φίλοι ξάφνου...

Οι φίλοι ξάφνου μόνο θα σ' αφήσουνε,
σαν τύχει και στραβοπατήσεις κάπου!
Και κείνοι που με κίνδυνο υποστήριξες,
και κείνοι θα χαθούν από μπροστά σου!

Τότε, με λίγη πίκραν ανεξήγητη
και την καρδιά σ' ένα "γιατί" πνιγμένη,
γυρίζεις πάλι πίσω στα στιχάκια σου,
να βρεις τη Ρίμα! Μα κι αυτή σού φεύγει!

Βγάζεις τα ρούχα σου όλα, πέφτεις μπρούμητα!
Αλίμονο, κι η αγάπη σου χαμένη!...
Βάζεις να σού μιλήσει το ραδιόφωνο -
μιλάει αυτό... Μα τίποτα δε λέει!

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
http://poetry-greek.webs.com