(Εμπνευσμένο από το Θεατρικό "Γυάλινος Κόσμος" του Τενεσί Ουίλιαμς)
Το γυάλινο το θηριοτροφείο, περνά!
Κι η Λάουρα, στο καροτσάκι της, χορεύει!
Ο αδερφός της, Τομ, με κάποιο τρένο πάει ξανά,
σε μιας παλιάς ταινίας, τ' ασπρόμαυρα ερέβη!
Ντουμ-ντουμ, για του πατέρα το φευγιό!
Ντουμ-ντουμ, δυο παιδιά θα κλαίνε πάντα!
Αμάντα μάνα! Πώς αντέχεις στο χωριό;
Απατημένη Αμάντα! Άτυχη, θλιμμένη Αμάντα!...
Σκληρή δουλειά στο φτωχοτσαγκαράδικο!
Πού τριγυρνάς, παλιόπαιδο, τα βράδια;
Πόρνες ποιες, άραγε, σε βυζαίνουν τ' άδικο,
με τα λερά γλυκόλογά τους και τα χάδια;
Το γυάλινο το θηριοτροφείο, περνά!
Κι η Λάουρα κοιτά το γυάλινο στρατό της!
Ώρα πολλή τόνε κοιτά, που φεύγει σιγανά...
Ως να χαθεί μακριά κι ο πιο στερνός στρατιώτης!
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
http://poetry-greek.webs.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου