Άτιτλο

Πάλι εδώ, κι απόψε, εσύ κι εγώ –οι δυο μας, μ’ ένα ποτήρι ανάμεσά μας.
Ένα μάς είναι αρκετό, δεύτερο περισσεύει.
Πάλι εδώ, κι απόψε, αντικριστά, εσύ κι εγώ –οι δυο μας.
Σαν χθες, σαν κάθε βράδυ. Έτσι, έτσι όπως ήπιαμε καφέ το δειλινό.
Βουβή, δε σ’ άκουσα να κρένεις, μη λόγο δεν ξεστόμισες και πάλι, μοναξιά μου.

Του Νίκου Μπατσικανή (Προφίλ)