Εν πλω

Τι γρήγορα διαγράφεται η γραμμή,
ξωπίσω στην προπέλα απ’ το καράβι!
Στη χειμαρρώδη της νεροσυρμή,
πολύ αργά η θάλασσα τ’ αυλάκι ράβει.

Για Mare Nostrum μη μιλάς εν πλω,
μπορεί να σού θυμώσουν τα δελφίνια –
θηλαστικά που πλέουν με τρόπο απλό,
στων πράσινων νερών τη ζελατίνα!

Φαντάσματα θα βρεις αληθινά,
στων σιδερένιων τοίχων τις σχισμάδες.
Εδώ κι εκεί γυρνούν, στα σκοτεινά,
χωρίς να τα ενδιαφέρει καν αν τα ’δες!

Η πιο όμορφη γοργόνα του γιαλού,
κοντά σου, στην κουκέτα πάλι θα ’ρτει!
Το πρωί στις δέκα, όμως, θα πας αλλού,
κάποια Τετάρτη θλιβερή του Μάρτη.

Το κύμα πάνω κι απ’ του ηλιού το φως,
σκιάζει τα μάτια σου και σε τρομάζει.
Όχι, μη μού μιλάς· είμαι κουφός,
στον πάταγο του σκάφους που βουλιάζει…

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
http://poetry-greek.webs.com