(Το βιβλίο "Τα φτερά της πεταλούδας - The wings of butterfly" (Εκδόσεις "'ξάστερον" 2008), είναι μια πολύ όμορφη ποιητική δουλειά της Χριστίνας Απ. Καραγιάννη. Η Ποιήτρια, ευγενικά μάς παραχώρησε την άδεια να αναδημοσιεύσουμε, εδώ στο Verse Monkey!, μια επιλογή από τα έργα της - όποια θέλουμε εμείς. Ανατρέξαμε, λοιπόν, στις σελίδες για να κάνουμε την επιλογή, αλλά καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως όλα τα ποιήματα είναι εξίσου όμορφα... Και, είτε το πιστεύετε είτε όχι, ακόμα κι ο πρόλογος, ή μάλλον το "αντί προλόγου" της Ποιήτριας, ακόμα κι αυτό μάς φάνηκε ως ένα απαράμιλλο κομμάτι ποίησης! Ξεκινάμε συνεπώς με αυτό. Το βιβλίο της Χριστίνας Απ. Καραγιάννη, όπως είπαμε και πριν, είναι των Εκδόσεων 'ξάστερον κι όλα τα ποιήματα θα τα βρείτε, μέσα στην ίδια καλαίσθητη έκδοση, σε δυο γλώσσες: Ελληνικά και Αγγλικά. Την απόδοση στα Αγγλικά έκανε η κα. Stephie Drown). V.M.!
Αντί προλόγου
Έπεσαν οι μάσκες.
Εκεί κρύβεται το πρόσωπο. Πίσω από τις μάσκες για να μην το αναγνωρίζει το σώμα. Εκεί κρύβεται το βλέμμα για να μην το αναγνωρίζει η ψυχή. Εκεί κρύβεται. Πίσω από τη μάσκα της νύχτας, για να μην την αναγνωρίσει η αγάπη.
Έπεσαν οι μάσκες. Η πεταλούδα πετάει. Πίσω από την άνοιξη.
Την αναγνώρισε το λουλούδι και άνοιξε, την είδε ο κάμπος και χαμογέλασε, την κοίταξε το νερό και πότισε τα φτερά της να μη στεγνώσουν, την άγγιξε η σφαίρα και κοκκίνισε, τη ζέστανε ο ήλιος και γονάτισε, την πλημμύρισε η αγάπη και ταξίδεψε.
Στα ρίγη της νύχτας κουνάει τα φτερά της προσέχοντας να μην τα δει η μέρα.
Τα πρόσωπα, τα βλέμματα, τις ψυχές πίσω απ' τις μάσκες.
Της Χριστίνας Απ. Καραγιάννη
Αντί προλόγου
Έπεσαν οι μάσκες.
Εκεί κρύβεται το πρόσωπο. Πίσω από τις μάσκες για να μην το αναγνωρίζει το σώμα. Εκεί κρύβεται το βλέμμα για να μην το αναγνωρίζει η ψυχή. Εκεί κρύβεται. Πίσω από τη μάσκα της νύχτας, για να μην την αναγνωρίσει η αγάπη.
Έπεσαν οι μάσκες. Η πεταλούδα πετάει. Πίσω από την άνοιξη.
Την αναγνώρισε το λουλούδι και άνοιξε, την είδε ο κάμπος και χαμογέλασε, την κοίταξε το νερό και πότισε τα φτερά της να μη στεγνώσουν, την άγγιξε η σφαίρα και κοκκίνισε, τη ζέστανε ο ήλιος και γονάτισε, την πλημμύρισε η αγάπη και ταξίδεψε.
Στα ρίγη της νύχτας κουνάει τα φτερά της προσέχοντας να μην τα δει η μέρα.
Τα πρόσωπα, τα βλέμματα, τις ψυχές πίσω απ' τις μάσκες.
Της Χριστίνας Απ. Καραγιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου