Κατάθεση

Είδα το φύλλο να πέφτει,
το είδα, σας λέω,
πιστέψτε με,
φύσηξε του χειμώνα ο προάγγελος
και το τράβηξε κοντά του
εκείνο αγκιστρώθηκε για λίγο στο κλαρί του
Δεν είχε όμως πια χυμούς,
χλωροφύλλη, θαρρώ, το λένε,
μόνο το χρώμα του χαλκού,
Ταλαντεύτηκε κι ύστερα
αφέθηκε στο οξυγόνο δύο
- αυτό δεν υπάρχει εκεί έξω; -
το είδα να προσγειώνεται ομαλά.
Μα δεν το άκουσα,
Δεν το άκουσα,
λαέ των αεροστεγώς κλεισμένων παραθύρων,
Και, ξέρεις, ό,τι δεν ακούς το φαντάζεσαι
κι εμένα το πέσιμό του κρότος μου φάνηκε
σα να σπάσαν άξαφνα τα παράθυρα
και ξεχύθηκε το Οξυγόνο δύο στο καθιστικό
και συμπαρέσυρε την αποστειρωμένη ευταξία μου.

Της Αρχοντούλας Αλεξανδροπούλου

(Αναδημοσίευση με την ευγενική άδεια της Ποιήτριας, από την ποιητική της συλλογή "Ψάχνω στιγμές" - Εκδόσεις Στεφανίδη). V.M.!