Τα φυτά να σηκωθούνε

Τα φυτά να σηκωθούνε,
δε μπορούνε, δε μπορούνε,
πρέπει να ’χουνε σκυμμένα τα κοτσάνια.
Να μιλούν σιγά και σπάνια
και με δίχως περηφάνεια
και να χαίρονται, να χαίρονται που ζούνε.

Πάντα να ’χουν από πάνω,
μια γυναίκα σαν και σένα,
να τούς λέει να καθήσουνε στ’ αβγά τους.
Να μην κάνουν το ’να ή τ’ άλλο,
γιατί τότε πάν’ χαμένα
και με ψίχουλα να θρέφουν την κοιλιά τους.

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
http://poetry-greek.webs.com