Χαίρε

Χαίρε, εστία κεχαριτωμένη,
Χαίρε,
Φλόγα άσβεστη,
του πατρογονικού του οίκου

"φλοξ-φλογός", κύριε, δεν θυμάμαι παρακάτω"

τότε η φλόγα ήταν πέντε γράμματα
που σέρνονταν βασανιστικά πάνω στο χαρτί
από την ονομαστική ως την κλητική

και κυλούν τα χρόνια

Χαίρε, εστία παρθένε,
Ανέγγιχτη μάγισσα,

"εστίασα το ποίημα, κύριέ μου, στη φλόγα τη
φωτοδότρα,
μα δεν έχω να πω παρακάτω"

τότε η φλόγα ήταν πέντε αράδες θέμα διατριβής
σοφά τοποθετημένη μεταξύ συνηχούντων
τροχός στα γρανάζια της ακαδημαϊκής γραφής
ένα σχέδιο από μελάνι

Χαίρε, εστία, φλόγα θωπεύτρα
Πυρήνα συνεστιάσεων και νεανικών συνδιαλέξεων,
Πυροδότρα νύμφη βλεμμάτων και αγγιγμάτων

τότε έγινες έγκαυμα
πρώτο πρώτου βαθμού
κάφτρα,
σπινθήρας ανεμοδαρμένος,
γεννήτρα καημών και συλλέκτης δακρύων

Χαίρε, ανεμοθρεμμένη πυρακτοφόρε ιέρεια,

Πόσοι άνδρες ξυλεύτηκαν,
πόσα έτη παρήλθαν
ως την απλή διαπίστωση
πως ό,τι καις και γλύφεις
γίνεται λευκό και άγραφο,
πως αναιρείσαι από τις ίδιες σου τις στάχτες,
πως αυτοκαταστρέφεσαι από το δημιούργημά σου

Πυρά,
Ποτέ δεν έκλαψα για σένα
όσο απόψε μπροστά σε αυτό το τζάκι.

Της Αρχοντούλας Αλεξανδροπούλου

Από το βιβλίο της, "Ψάχνω στιγμές", των Εκδόσεων Στεφανίδη. Όλα ξεκινούν από το ίδιο τζάκι... Η φωτιά του τζακιού αποδομείται στα εξ ων η λέξη "φλόγα" συνετέθη! Στα πέντε, δηλαδή, γράμματά (φθόγγους) της. Και σταδιακά, κατακαίει σύμπασα την οικουμένη! Αλλά, όχι βίαια με τρόπο ανέλεγκτο. Γλύφοντας - προσοχή, όχι γλείφοντας! Σαν το γλυπτό λιγοστεύει τις επιφάνειες αυτή η φλόγα, αυτή η "πυρά". Η "εστία" του Χαίρε... Κι ο "κύριος"; Μήπως είναι ο Κύριος; Δεν διακρίνεται κι αν είναι!... Δεν είναι κι αν διακρίνεται!... Ερωτηματικό! Πολύ φυσιολογικό ερωτηματικό για τους περισσότερους από εμάς. Τους δοσμένους στη διαρκή αναζήτηση. Στην ανησυχία. Ένα ανήσυχο ποίημα, με τη γαλήνη της φωτιάς που καίει στο τζάκι. Το χαρήκαμε, ελπίζω όλες και όλοι. V.M.!