Δεσμώτης

Παραδόθηκα στη νύχτα
αμαχητί κι άνευ όρων.
Μάταιο κι ανέφικτο ν' αντισταθώ.
Το θηρίο καιροφυλακτούσε
στην ίδια θέση όπως πάντα.
Καπνίζοντας "αδιέξοδα"
κι "αναπάντητα ερωτηματικά"
ώσπου να ξημερώσει,
με βρήκε λεία εύκολη·
κουρνιασμένο σε φόβους,
εγκλωβισμένο "στο ερείπιο του σώματος"
και του "εαυτού μου το ανέκαθεν".

Στο κάτεργο αυτό δεν έχω άλλη επιλογή.
Μουσκίδι η "άλλη μου πλευρά"
νότισε καταχνιά κι αντάρα,
καθώς με σαβανώνει το σκοτάδι.

Του Νίκου Μπατσικανή

Από το βιβλίο του, "Αγρυπνία", των Εκδόσεων Γαβριηλίδη. Ο Νίκος Μπατσικανής ήταν ο πρώτος που έτρεξε και συμπαραστάθηκε στην προσπάθειά μας να διαδώσουμε την καλή ελληνική ποίηση στο διαδίκτυο. Και μαζί του ήρθαν κι άλλοι - ήρθατε όλοι εσείς που με το έργο σας ή κι απλά μ' έναν καλό λόγο, μάς δίνετε κουράγιο να συνεχίζουμε. Το ποίημα "Δεσμώτης" που διαλέξαμε να παρουσιάσουμε στο απογευματινό μας αυτό αφιέρωμα, είναι και άρτιο τεχνοτροπικά, και αληθινό και γεμάτο κρυμμένα νοήματα που μας αφορούν όλους σε κάθε σημείο της ζωής μας. Γιατί, όλοι μας υπήρξαμε, υπάρχουμε ή θα υπάρξουμε "Προμηθείς". Είναι η ζωή φτιαγμένη έτσι, βλέπετε... V.M.!